 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Пагожым летнім ранкам
На лузе за сялом
Сустрэўся жук аднойчы
З рагатым сьлімаком.
– Здарова! – жук вітае. –
Куды, браток, ідзеш
I з ракавіны хатку
Нашто з сабой нясеш?
Абцёр сьлімак пот з твару,
Гаворыць так жуку:
– Нямала перажыць мне
Прыйшлося на вяку.
То сьцюжа, то марозы,
То навальніца, дождж,
То, часам, у дарозе
Захопіць змрок і ноч, –
Шукай тады начлегу
Пад нейкім пад кустом...
Гавораць яны гэтак
I раптам чуюць – гром.
Ударыў дождж краплісты.
I жук пабег шукаць
Дзе ў засені цяністай
Шырокага лістка.
Але на цэлым лузе
Няма страхі нідзе,
I мокры, ледзь жывы ён
Да сьлімака ідзе.
– Пусьці, браток, пагрэцца,
Змок дужа на лугу,
Насіць за гэта хатку
Табе дапамагу.
У ракавіне шчыльнай
Вандроўнікі сядзяць.
I нават дождж краплісты
Ня зможа іх дастаць.
Але мінулі хмары,
I сонца ўстала зноў,
Жук хату сьлімакову
Пакінуў і пайшоў.
Забыўся пра нягоды,
I не наўме жуку,
Што абяцаў паднесьці
Ён хату сьлімаку.
1950
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
